In het hart van Niño Feliz

Het was in oktober 2019 dat mijn zus Marie-Christine voorstelde dat ik haar zou gaan vervoegen naar Bolivia tijdens haar missie in november. Ze heeft het me zo dikwijls gevraagd! Maar zonder succes. Waarom? De duur van de reis? De jetlag? Misschien.

Hoe het ook zij, ik heb uiteindelijk besloten om te gaan. Met veel motivatie heb ik de vliegtickets voor mijn vrouw Martine en mezelf geboekt. We zouden eindelijk de realiteit ‘beleven’ van wat Marie-Christine al bijna 30 jaar met ongelooflijk doorzettingsvermogen aan het opbouwen is.

Aangekomen in Santa Cruz was het snel duidelijk dat er geen sprake van kon zijn om de stad te verlaten. Op de wegen naar de andere regio’s van het land bleven de wegversperringen. Deze situatie had één groot voordeel: we hadden nu volop de tijd om het werk van Niño Feliz diepgaand te ontdekken. En dat hebben we gedaan.

Twee woorden beschrijven perfect wat wij voelden bij ons bezoek aan de Stichting: VERBAZINGWEKKEND EN SCHITTEREND.

Neen, we hadden niet verwacht zo’n ontwikkelde organisatie aan te treffen. Wat Pater Luc 30 jaar geleden op zijn parochie begon, is uitgegroeid tot een goed lopend geheel, gedragen door een enthousiast en professioneel team. Hulp voor de kinderen en hun gezinnen is er in zeer uiteenlopende vormen, telkens met de inzet van specifieke middelen.

Steeds terugkerend is de vereiste dat het hele gezin erin participeert. De aanpak van Niño Feliz is immers gericht op de integrale ontwikkeling van de kinderen en hun gezinnen. En wat er gedaan wordt om dit doel te bereiken, is gewoonweg verbazingwekkend!

Wat de Stichting realiseert, is ook schitterend. Welk ander woord kan de opvang van de honderden kinderen beschrijven die in de comedores elke dag een volle maaltijd krijgen? Welk ander woord kan de trots beschrijven van kinderen die aan het einde van het schooljaar een prijs ontvangen omdat ze zich hebben onderscheiden door hun volharding en hun inspanning?

Welk ander woord kan de moeders beschrijven die we in hun krotwoning bezochten en die hun dankbaarheid met zoveel emotie en genegenheid uitdrukken? Welk ander woord kan het geluk beschrijven van de families die zich konden vestigen in een gloednieuwe ‘casita’? Welk ander woord kan het zorgzame en tedere contact beschrijven dat Marie-Christine met elk van de moeders en hun kinderen weet op te bouwen? Dit alles is gewoon schitterend!

Wij hebben het allemaal beleefd tijdens ons verblijf. Maar ook de hartstocht waarmee de Bolivianen hun geloof beleven, hun vriendelijkheid, hun immense genegenheid voor Padre Lucas en hun dankbaarheid voor Marie-Christine. Het was een voorrecht om dat allemaal te mogen ontdekken en beleven.

Alain en Martine Catala