De toewijding en liefde zijn groots.
In juli en augustus hebben wij een reis naar Bolivia gemaakt met onze zoon Lorenzo (10). We hebben veel van dit adembenemende mooie land gezien waaronder de pittoreske stad Sucre, Tupiza met zijn machtige rode bergen, de groene en rode meren met de flamingo’s, besneeuwde toppen op 5.000 meter hoogte en het oogverblindende zoutwitte Uyuni om uiteindelijk neer te strijken in Santa Cruz de la Sierra. Een enorme grote stad met vele gezichten. Dikke bolides, shoppende Argentijnen en hippe tenten. Die vallen goed op tussen alle armoede in de stad. Want die is er.
En wat een warm bad is het om dan bij Niño Feliz binnen te stappen. De toewijding en liefde die hier wordt gegeven aan de kinderen die dat zo hard verdienen (en er hard voor werken) is groots. En alle kinderen, zonder uitzondering, zijn blij, enthousiast en uitgelaten als ze binnenkomen voor de lunch.
Wij kregen een uitgebreide rondleiding van pater Luc, mede oprichter en één van de vele helden van de stichting en hij wordt dan ook door een ieder hartelijk begroet. En wat een fantastisch team van mensen heeft hij om zich heen verzameld!
We zijn enorm onder de indruk van alle disciplines en het brede aanbod van zorg en ondersteuning die ervoor zorgen dat de kinderen (en hun families) zo optimaal mogelijk worden begeleid. Er wordt gebouwd aan een gezonde toekomst met perspectief.
Natuurlijk zijn we ook bij Matias (ons petekind) en zijn familie op bezoek geweest. Zij wonen in een buitenwijk ver van de nimmer aflatende drukte van de stad. Zij hebben net een nieuw huis gebouwd waar ze terecht trots op zijn. Het is een compacte (éénkamer) woning waar ze met z’n 7-en (!) in wonen. Niet te vergelijken met onze westerse huizen maar wel met veel liefde en warmte. Het gezin is bijna voltallig aanwezig als we langskomen. Wat een hartelijkheid en vrolijkheid heerst hier! We worden ontvangen met een ‘chicha cocha’, een maïsdrankje wat je moet leren drinken :-). Het is leuk om te zien hoe natuurlijk de omgang met Cecilia, de begeleidster van NF, is. Als een oude bekende van de familie wordt er lekker bijgekletst over het reilen en zeilen. Een zeer ontspannen sfeer. Matias pakte er op enig moment een schaakbord bij, wij gingen de uitdaging aan maar moesten snel bakzeil halen. We werden genadeloos ingemaakt! Gelukkig werden we gered door Cecilia die aankondigde dat we terug naar de stichting moesten.
We gingen met een grote glimlach retour. En dankbaar dat wij deze familie mogen en kunnen helpen. Ze zijn het meer dan waard.
Ellen, Wouter en Lorenzo Roijaards, augustus 2017
