Wij beiden konden onze ontroering niet de baas.

Peter Jo Steverlynck schreef dit mooie verslag van zijn bezoek aan de Stichting met enkele aangrijpende momenten. Absoluut de moeite om te lezen!

Sinds 14 jaar steun ik financieel de opvoeding van 2 meisjes/peetkinderen van de Fundación Niño Feliz (NF).

Die stichting heb ik leren kennen tijdens een overtuigende voordracht van pater Luc Casaert in Tielt in 2003. Hij komt jaarlijks naar België om zijn Stichting bekend te maken en steun te zoeken.

Ik heb 4 zonen, had graag enkele dochters, en vond het passend om hulp behoevende Boliviaanse meisjes te ondersteunen met hun opvoeding binnen de doelstellingen van NF.

Ik praat ook Spaans, verbleef in 1966 zes maanden in Argentinië, heb een zus in Brazilië en veel familieleden in Argentina en Uruguay. Bolivia was mij onbekend, hoewel ik in La Paz sinds 1850 verre verwanten heb. Hun stamvader, een metaalkundig ingenieur, werd door de overheid aangeworven om in Potosi nieuwe zilvermunten te vervaardigen.

Dinsdag 14.11.17

Na een korte rust in hotel Los Tajibos (aankomst in Santa Cruz vanuit Madrid om 4u in de morgen) werden wij opgehaald door mevrouw Marie-Christine Viaene, voorzitster van Niño Feliz België.

Met bewonderenswaardige overtuiging blijft zij Vlaamse/Belgische fondsen werven voor NF en is zij hier twee maal per jaar actief aanwezig.

Bij onze aankomst (Jo en mijn partner Carina) in de lokalen van NF werd ik enthousiast omhelsd door mijn huidige 2 petekinderen Katerina (16 j.) en Wendy (12 j.) : een uiterst emotioneel moment dat je ten volle bevestigt dat jouw jaarlijkse financiële bijdrage uiterst zinvol is. Zo een spontane dankbare respons had ik niet verwacht . Het is een evidente aanmoediging om NF te blijven steunen met nieuwe petekinderen.

Vervolgens bezochten wij de diverse medewerkers van NF en hun kantoren : maatschappelijke assistente, kinderarts, psychologe, verpleegster, tandarts, gynaecologe…

Dagelijks biedt de stichting aan 600 kinderen een gratis middagmaal aan in 4 comedores (eetzalen), waarvan wij er twee bezochten. De professionele kokkin wordt bijgestaan door een groep moeders van de aanwezige kinderen. Er heerst discipline: vooreerst handen wassen, een gebedje voor het eten, de maaltijden worden door een tafelverantwoordelijke aangereikt. Na het eten: handen wassen en tanden poetsen, tandborstels op naam worden in muurzakjes aan de wand bewaard. Om verspilling te vermijden wordt de tandpasta door een aandachtige jongen op de borstels aangebracht.

Tot slot van deze namiddag werden wij rond 17 u vergast op de prijsuitreiking van de laureaten van de kunst- en muziek academie die zich presenteerden met een concertje en zang: klassiek snaarinstrument ensemble, Boliviaanse folklore muziek, Boliviaanse zang door meisjes in lokale klederdracht, het Vivaldi vioolconcert met als 1ste viool een 11 jarige jongen die deze compositie foutloos speelde! Meerdere uitvoerders volgen slechts 1 jaar les. Opvallend was de disciplinaire houding van de muzikanten en zangers, hun perfecte klanktoon en ritme. Deze muzikale opleiding geeft de jongeren zelfbewustzijn en de aanmoediging tot verdere studies en ook hun ouders accepteren dit uiteindelijk. Weet dat in Bolivia kinderarbeid wettelijk is toegestaan vanaf 10 jaar!

Na deze vaak ontroerende presentaties volgde de prijsuitreiking, gesponsord door een Belgische mecenas: violen, gitaar, versterker met luidspreker, lokale muziek instrumenten…

Ook voor de teken- en schilderkunstenaars waren prijzen voorzien.

Woensdag 15.11.17

Bezoek aan de families van mijn 2 huidige petekinderen onder begeleiding van een NF medewerkster.

Vooreerst naar het huis van Katerina Zankis, bijna 17 jaar, die in februari 2018 psychologie wil gaan studeren, omdat zij dit zinvol vindt voor de begeleiding van haar milieu. Ontvangen in de eigendom van haar grootmoeder van moederskant, die meerdere familieleden herbergt in zeer kleine behuizingen.

Katerina’s familie (vader, moeder, zij en 2 jongere zusjes = 5) wonen en slapen in één kamer met 2 dubbele bedden. In overleg met N.F. bieden wij hen een dubbel bed met etage aan.

Katerina’s moeder (45 j) lijdt zwaar aan reuma. Wij werden erg genereus ontvangen met warme koemelk, vers fruit en kaas: zeer ontroerend voor haar beperkte financiële mogelijkheden.

Vervolgens hebben wij een familiaal huisbouw project van NF bezocht: 2 kamers (ouders/kinderen) gebouwd met goedkope maar degelijke materialen, een initiatief van een Belgische sponsor van NF.

Deze middag werden wij door Marie-Christine Viaene, echtgenoot Didier en pater Luc getrakteerd in een typisch restaurant van Santa Cruz.

Vervolgens werd de familie woning bezocht van Wendy Aliaga, in juli wordt ze 12 jaar en ze wenst architectuur te studeren.

Haar moeder Cristina bakt brood en poetst. Met haar 2de man heeft zij een dochtertje bijgenaamd Pikie, een pittig vrouwtje van 8 jaar. Zij wonen op één uur autorit buiten Santa Cruz in een klein stenen hutje met golfplaten dak, en een 2de gebouwtje met WC en badkamer maar met een leuk tuintje met bananenboom en ander fruit.

Wij werden er dankbaar getrakteerd op fruitsappen, banaan en papaja’s in het gezelschap van poezen en kippen. Opnieuw ontroerend hoe genereus deze arme Bolivianen ons willen ontvangen!

Rond 17u30 waren wij terug in de stichting NF en daar kreeg ik een grote shock: wij werden opgewacht door mijn 1ste petekind Eveline, nu 22 jaar oud.

Een prachtige jongedame, sinds ik haar 14 jaar voordien als peter adopteerde, met thans een briljante professionele toekomst bij een top bank van Bolivia, dank zij NF.

Wij beiden konden onze ontroering niet de baas bij dit 1ste fysisch contact na 14 jaar brief schrijverij!

Die avond heeft pater Luc ons zijn parochiekerk San Martin getoond, met aanhorig logies voor hem en de parochiepriesters. Nadat hij ons terug bracht naar ons hotel wou hij niet blijven napraten, want de volgende dag had een zware karwei: biecht horen van 200 communicanten !

Donderdag 16.11.17

NF had een bezoek geregeld aan het 10 ha groot pretpark ‘La Riconada’ op een half uur rijden van Santa Cruz.

Een aards paradijs met zwembaden, tropische planten, aquarium, slingerende wandelpaden, visvijvers en restaurant. De toegangsprijs is te hoog voor arme Bolivianen, dus een echt festijn voor onze petekinderen.

Marie Lou en een chauffeur van NF brachten ons daarheen met Katerina (alleen) en Wendy die vergezeld was van haar moeder en zusje Pikie. Zij hebben heerlijk geplonsd in het kinderzwembad. Helaas was het vertrek om 15 uur veel te vroeg voor hen.
Vervolgens een dutje in ons hotel alvorens de afscheid te nemen van Fundación Niño Feliz rond 18u.

Daar kregen wij opnieuw een felle emotie: mijn 1st petekind Eveline wachtte ons op met geschenken: voor mij een lederen Boliviaanse geldbeurs, die best van pas kwam in de aansluitende familie bezoeken in Brasil, Uruguay en Argentina. Carina kreeg een lederen Boliviaans damestasje. Weerom tranen van ontroering!

Vrijdag 17.11.17 zijn wij naar familieleden in La Paz gevlogen, vol dankbare herinneringen aan Niño Feliz de Santa Cruz ! Graag komen wij terug om de positieve evolutie van Boliviaanse petekinderen te kunnen bevestigen aan hun Europese sponsors.

Conclusie

Aan iedereen die beslist om het sociaal initiatief van Niño Feliz in Bolivia te steunen, wensen wij als beloning het geluk om in Santa Cruz het zinvolle van hun beslissing te kunnen ervaren.

Jo Steverlynck & Carina Marcon

Hartelijk dank aan Jo en Carina voor hun jarenlange steun en voor dit verslag.