Terugblik op drie weken Santa Cruz
Beste vrienden van Niño Feliz,
Na een snikheet verblijf van drie weken in Santa Cruz (40 graden) trof ik mijn geboorteland België aan rillend van de winterkou. Wat een contrast!
Al meer dan dertig jaar reis ik regelmatig naar Bolivia en toch blijft de aanpassing van het ene continent naar het andere telkens weer moeilijk. Na een vermoeiende reis van 18 uur kom je terecht in een ander klimaat, een andere cultuur met andere gebruiken, andere gezichten maar vooral met een extreme, weerzinwekkende armoede. De plotselinge confrontatie met die andere werkelijkheid is niet makkelijk. Je lichaam, je hart en hoofd reageren niet meteen gepast op deze brute veranderingen. Een aanpassingsperiode is onvermijdelijk.
Men kan niet anders dan het wederzijdse onbegrip van deze twee werelden opmerken. In België wordt weinig of niets gezegd over Bolivia, en vice versa. Iedereen leeft in zijn eigen bubbel en ondanks de globalisering, ondanks alle media, blijven de problemen van 'de andere' totaal onbekend. Daarom ben ik blij dat ik de boodschapper mag zijn tussen deze twee landen, deze twee volkeren.
De situatie in Bolivia
Begin november trof ik Bolivia aan in een heel onrustige toestand. Ik vond de stad Santa Cruz verlamd door een algemene staking en wegblokkades. Het doel: de toepassing afdwingen van de wet op de volkstelling die de regering om electorale redenen wou uitstellen. Mijn transfer vanaf het vliegveld verliep bijzonder moeilijk, maar voor de bevolking was de situatie veel dramatischer.
Na de stakingen die volgden op de presidentsverkiezingen van 2019, na de pandemie worden ze opnieuw geconfronteerd met een situatie die tragische gevolgen heeft voor de armsten: geen werk, geen geld, geen medische zorg. HONGER en ZIEKTE zijn terug! De toegang tot gezondheidszorg voor zieke of gewonde kinderen komt daardoor ernstig in het gedrang.
Dit was bijvoorbeeld het geval bij een gezin waarvan de moeder noodgedwongen thuis moest bevallen van een tweeling, zonder enige hulp - behalve die van haar man. Hij had geen andere keuze dan de navelstreng door te knippen met een huishoudschaar, die niet eens ontsmet was. Ik was geschokt door de onvoorstelbare hygiënische omstandigheden waarin deze moeder moest bevallen. Gelukkig konden de baby's in extremis worden opgenomen en gered. En dit is helemaal geen alleenstaand geval.
Ik was ook onder de indruk van de situatie van een man die telefoonkaarten verkoopt dankzij het werkkapitaal dat hem door Niño Feliz ter beschikking is gesteld. Als vader van vijf kinderen is hij aan beide benen verlamd en kan hij zich alleen met de hulp van zijn kinderen in een rolstoel voortbewegen. Ik ontmoette hem toen hij op een straathoek stond, beschut tegen de hete zon door een parasol aan zijn stoel, tevergeefs wachtend op een potentiële koper. En toch straalden zijn ogen en zag hij er gelukkig uit ...
Deze voorbeelden illustreren de moeilijkheden waarmee zoveel gezinnen te kampen hebben. Hoewel ze solidair blijven in hun politieke eisen, toch moesten velen uiteindelijk de strijd opgeven uit economische noodzaak, om hun kinderen te kunnen voeden.
De stakingsbeweging eindigde drie dagen voor mijn vertrek. Drie dagen die ik uitsluitend heb gewijd aan het bezoeken van families, ondanks een temperatuur van 40 graden. Drie dagen om te luisteren naar hen: naar hun problemen, hun behoeften, maar ook hun verlangens en dromen. Deze bezoeken zijn altijd intense emotionele momenten die ik zo graag met jullie wil delen.
Geconfronteerd met de ellende van deze gezinnen kan ik mijn tranen moeilijk bedwingen en ben ik vervuld van woede over zoveel sociaal onrecht. Ook ben ik bezorgd om de gevolgen van de huidige economische crisis voor de donaties aan Niño Feliz. Nochtans is er nog zoveel werk te doen: zoveel gezinnen te redden, zoveel kinderen en jongeren te helpen zich te ontwikkelen.
Alleen met jullie hulp kunnen we dit werk in onze Stichting in Santa Cruz voortzetten. Tijdens mijn verblijf kon ik de Stichting zonder veel problemen bereiken, ondanks de wegversperringen. Zo kon ik evaluatievergaderingen organiseren met de verschillende verantwoordelijken en de vergaderingen van de raad van bestuur en de algemene vergadering bijwonen.
Het werk van ons team (meer dan 50 mensen) om gezinnen te helpen met voedsel, gezondheidszorg en opleiding is fantastisch! Dat heb ik opnieuw kunnen vaststellen. De resultaten die wij in de afgelopen 30 jaar hebben bereikt, zijn werkelijk indrukwekkend. Ik had het genoegen hen de films en foto's te laten zien van ons 'Viva Bolivia'-evenement op 9 oktober in Brugge; ik liet hun zien hoe Niño Feliz werd geëerd en gevierd met de kleuren van Bolivia. Ze konden de kracht van de band tussen onze twee landen voelen. En ik heb herhaald wat ik op 9 oktober heb gezegd: neen, België laat Niño Feliz niet in de steek!
Maar daarvoor heb ik jullie nodig!
Ik heb enkel jullie steun om onze missie verder te zetten. Onze stichting heeft alles in huis om kansarme gezinnen te helpen overleven en zich te ontwikkelen. Als de financiële middelen er zijn, zorgen en blijven wij zorgen voor de rest!
Marie-Christine Viaene
Voorzitster Niño Feliz Belgium
